Drobiowy pasztet ze śliwką

Czas przygotowań świątecznych, to czas wyciągania sprawdzonych przepisów. Jednym z takich, jest przepis na pasztet drobiowy ze śliwkami. Delikatny, maślany, i mimo kilku brudnych garnków, robi się go na prawdę szybko 😉

Czego potrzebujemy?

- 500g mięsa z udek drobiowych,
- 250g wątróbki drobiowej,
- 250g boczku wędzonego, krojonego,
- 80g cebuli (u mnie dwie średnie),
- 70 g marchewki (jedna średnio-większa 😀)
- 1 żółtko,
- 2 ząbki czosnku,
- 50g masła,
- 10 ml oleju,
- 70g suszonych śliwek,
- 1g ziół prowansalskich (u mnie tym razem zmieszane tymianek, bazylia i majeranek),
- 1g gałki muszkatułowej,
- sól i pieprz do smaku.

Udka - oprószone wcześniej solą i pieprzem - podsmażam na gorącym maśle z obu stron, tak by się zrumieniły (mięso w środku może pozostać surowe).
Wątróbkę namaczam w mleku, podobno szybciej traci goryczkę 😉 następnie w tym mleku podgrzewam wątróbkę, by ją sparzyć do pasztetu. Odstawić do wystudzenia.

Cebulę z boczkiem podsmażam na małym ogniu, na tej samej patelni, co smażyłam mięso. W tym czasie obieram marchewkę i ścieram ją na tarce o grubych oczkach. Dodaj na patelnię, podsmażam, aż marchewka będzie miękka.

 

Masło roztapiam w kąpieli wodnej i odstawiam do wystudzenia. 

Mięso, wątróbkę oraz zawartość patelni zmieliłam w maszynce, tym razem z sitkiem o bardzo drobnych oczkach, tak by pasztet był bardziej kremowy.

Do masy dodaję roztopione i ostudzone masło, jedno żółtko, przyprawy - zioła prowansalskie, gałka muszkatułowa, wyciśnięty przez praskę czosnek, a także pokrojoną na małe kawałki suszoną śliwkę.

Po wymieszaniu, całość doprawiam do smaku solą i pieprzem.

Piekarnik nastawiam na 200st.C, formę - krótką keksówkę (ok. 25 cm) smaruję masłem i obsypuję bułką tartą. Przekładam masę do foremki. 

Tym razem na dnie foremki ułożyłam orzechy nerkowca, można też ułożyć paski boczku, szynki, lub co tylko Wam przyjdzie do głowy.

Piekę w nagrzanym piecu ok. 25 min.

Smacznego!

Przepis inspirowany przepisem Pawła Wątora dla kuchni Tupperware ;)

Pączki serowe - na szybko, smacznie i bardzo łatwo!

Dziś szybciutko wrzucam przepis na dziś! W końcu tłusty czwartek zdarza się raz do roku, ale takie pyszności warto robić częściej ;-) Tym bardziej, że są łatwe w przygotowaniu. 

Na około 20 sztuk pączków potrzebujemy:

- 150 g białego sera półtłustego
- 1 łyżka śmietany 18% / jogurtu greckiego
lub 
- 150g serka w kubeczku (nie twarożku, ale serka białego) 
- 5 łyżek cukru pudru
- 1 łyżeczka domowego cukru waniliowego
- 2 jajka
- 1 łyżeczka proszku do pieczenia
- 1/2 łyżeczki sody
- 1 szklanka mąki pszennej

Dodatkowo:
- pół niedużego jabłka,
- 1 łyżka domowego cukru waniliowego,
- pół łyżeczki cynamonu.

Zaczynamy od jabłka, gdyż ciasto z twarogiem będzie szybko robiło się miękkie, a dodawanie kolejnych porcji mąki spowoduje tylko, że pączki będą twarde i gumowate. 
Jabłko obieramy i kroimy w kostkę ok 1x1cm, dodajemy cukier i cynamon - mieszamy.

Twaróg ucieramy z cukrem, dodając śmietanę/jogurt grecki. Do masy dodajemy dokładnie roztrzepane jajka. Mąkę mieszamy z proszkiem do pieczenia i sodą, dodajemy porcjami do masy (najlepiej przesiewając, ale jeśli macie dobry robot dodawanie porcjami mąki wystarczy).
Ciasto powinno być dość gęsta, tak by można z niego formować pączusie, ale nie niezbyt twarde.

Dłonie natrzeć olejem i formować z ciasta kulki wielkości orzecha włoskiego. Do każdej wcisnąć kawałek jabłka, dokładnie zalepić.

W głębokim garnku rozgrzewamy olej i porcjami wrzucaj pączki. Smażymy na rumiano z obu stron - pączki zazwyczaj same obracają się na drugą stronę. Kiedy będą mocno rumiane wyjmujemy i odkładamy na ręcznik papierowy. 
Pączki można udekorować cukrem pudrem lub lukrem (sok z cytryny wymieszany z cukrem pudrem). Dzieci stwierdziły, że z lekkim kwaśnym smaczkiem są najlepsze!

Zatem życzę smacznego :D

Pierniczki? ;-)

Może jeszcze nie jest za późno, gdyby ktoś z Was miał ochotę popierniczyć :D

U nas pieczenie pierników trwa nieustannie przez prawie cały grudzień, na szczęście nie codziennie, ale jednak trwa. Ciasto zawsze przygotowuję wcześniej i przechowuję je w lodówce w szczelnie zamkniętym pojemniku. Zresztą z wielu przekazów tradycyjnych wynika, że najlepsze pierniczki wychodzą z ciasta chłodzonego co najmniej przez noc. Zatem czynię tak i ja. Ale, ale... Samo przygotowanie ciasta czasochłonne nie jest, więc śmiało można je przygotować w bardziej leniwy wieczór!

Przepis poniżej prezentowany jest moją własną mieszaniną dwóch przepisów, z których pierniczki wychodziły smaczne, ale pierwszy przepis był dla mnie niedoskonały z uwagi na zbyt rzadkie ciasto, a drugi był... mało aromatyczny i mało piernikowy ;-)
Zatem połączyłam dwie wersje i z każdym rokiem udoskonalałam proporcje, i dzięki temu poniżej prezentuję wersję przepisu, który pozostanie z nami już na... długo! 

   Pierniczki:
   550-600g mąki
   1 jajo
   100g cukru
   200g masła
   200ml mocnej kawy (zaparzonej ;))
   100g miodu
1 łyżeczka sody oczyszczonej
2 łyżki przyprawy piernikowej lub mieszanki własnej przypraw  


                                                                                                              Mieszanka własna:
1 łyżeczka goździków,
2 łyżeczki cynamon
1 łyżeczka kardamonu 1 łyżeczka ziela angielskie
1/2 łyżeczki kolendry
1/2 łyżeczka imbiru
1/2 łyżeczki gałki muszkatułowej
                                                      wanilia lub cukier z wanilią
                                                    skórka starta z 1 pomarańczy lub kandyzowana rozdrobniona -                                                         ok.1,5 łyżeczki)
 
Cukier, miód, masło i kawę (wcześniej zaparzoną i odcedzoną) podgrzać w garnku, aż do połączenia składników. Ostudzić.
Do przesianej mąki dodać przyprawę piernikową ze skórką pomarańczową, sodę (rozpuszczoną w 1 łyżce ciepłej wody) wymieszać, dodać jajko i masę z garnka. Całość włożyć do lodówki na noc.

Ilość mąki jest orientacyjna z uwagi na fakt, że ciasto potrafi "pływać", jeśli masa z garnka jest nadal ciepła, a jajko wyjątkowo duże ;-) dlatego proponuję dodać najpierw mniejszą porcję mąki i ewentualnie później wgnieść w ciasto przed włożeniem go do lodówki lub też przed samym wałkowaniem.

Ciasto wałkuję na podsypanej mąką stolnicy na grubość ok 2-5mm, w zależności czy chcemy mieć cienkie czy grubsze pierniczki. Piekę 5-8 minut (zależnie od grubości ciasta) w temperaturze. 180st C.

Gotowe pierniczki studzę na kratce lub ścierce, w szybkim pieczeniu, jakim jest pieczenie pierników właśnie, pierniczki lubią spadać z kratki ;-)


A gdy ostygną i zostaje Wam trochę sił, proponuję przygotować lukier, bielusieńki niczym śnieg ;-)


Lukier: 
1 białko
1,5 szklanki cukru pudru (koniecznie!) 


Białka ubić, dodać cukier, można dodać sok z 1/2 cytryny, miksować na gładziutka masę.


Smacznego!

Sernik, jagielnik... jakkolwiek zwał PYSZNE ZDROWE CIASTO

Wiem, że często coś, co ma być pyszne, wydaje się niezdrowe, ale jak się okazuje pomysłowość  ludzka jest nieograniczona :-) i bardzo dobrze, bo poznajemy różne nowości, pyszności, w takich połączeniach o jakich nikt nie słyszał.

Dla mnie osobiście zaskoczeniem było ciasto z użyciem kaszy jaglanej, niemniej w odpowiednim połączeniu, doskonale zastępuje masę serową wykorzystywaną choćby do sernika.

Przepis na to ciasto wpadł mi w oko na blogu savoryorsweet.pl, a przyciągnął moją uwagę kuszącymi orzeszkami i słowem KARMEL... Czytałam, czytałam i nie wierzyłam, że można tak pysznie, tak ciekawie, tak... no właśnie, wyjątkowo.

Przygotowanie nie jest trudne, aczkolwiek mycia większych i mniejszych "gabarytów" było trochę, więc nastawcie się proszę na częstsze korzystanie ze zlewu.
Na pewno też przyda się zapas daktyli i pyszne orzeszki arachidowe, które wykorzystuje się zarówno do ozdobienia wierzchu ciasta, jak i masła orzechowego, które zawsze robię sama.

Lista potrzebnych składników:

1. Czekoladowy spód:

    - 200g migdałów (mogą być całe ze skórką, bądź w innej dowolnej wersji - słupki, płatki, rozdrobnione),

   - 100g suszonych daktyli (trzeba je dobrze namoczyć, by utworzyły gładką masę i można było je łatwo zblendować)
   - 100g masła orzechowego (domowe masło orzechowe to orzeszki arachidowe uprażone na suchej patelni, olej i sól do smaku - całość zblendowane na gładką masę ;)),
   - 20g kakao lub karobu,
   - 35g oleju kokosowego, masła lub oleju,
   - 2 łyżki wody (opcjonalnie, gdyby daktyle nie były wystarczająco mokre).

 

Daktyle i migdały rozdrobnij, można zmielić, by łatwiej się blendowały. Dodaj masło orzechowe, karob/kakao, olej kokosowy i ewentualnie wodę. Blenduj do uzyskania klejącej i dość zwartej masy. Całość wyłóż na dno foremki o średnicy 21cm i wstaw do lodówki.

2. Masa jaglana - a'la sernikowa
    - 250g kaszy jaglanej,
    - 3 i ¼ szklanki wody,
    - 100g orzechów nerkowca,
    - 120g syropu z agawy (ja użyłam miodu wielokwiatowego),
    - sok z połowy cytryny (dla przełamania wytrawnego smaku kaszy),
    - 1/2 łyżeczki soli,
     - ziarenka z 1 laski wanilii lub ekstrakt z wanilii.

Kaszę jaglaną przepłucz dokładnie, przesyp do garnka, dodaj orzechy nerkowca i wlej 3 i 1/4 szklanki wody. Całość postaw na małym ogniu i zostaw na 20 minut. Po tym czasie wyłącz palnik i pozostaw jeszcze na 5 minut, które ja wykorzystuję na przygotowanie pozostałych składników w umytym blenderze - miód, sok z cytryny, sól i wanilia bądź jej ekstrakt.
Przełóż kaszę z orzechami do pojemnika i zblenduj na bardzo gładką masę. Trwa to ciut dłużej niż 3 minuty ;-) Gorącą jeszcze masę przełóż na przygotowany wcześniej spód. Nie warto odkładać tej czynności na później, bo masa dość szybko tężeje.

3. Daktylowy karmel
   - 250g suszonych daktyli (namoczonych przez kilka godzin),
   - 100g masła orzechowego,
   - 4 łyżki wody,
   - 150g orzeszków ziemnych, mogą być solone (ja użyłam zwykłych uprażonych, a na koniec całość posypałam mieloną solą).

Daktyle posiekaj i zblenduj wraz z masłem orzechowym, można ewentualnie dodać 4 łyżki wody, gdyby konsystencja nie była jednolita i gładka. Gotową masę rozsmaruj na cieście i posyp orzeszkami ziemnymi.

Ciasto włóż na najlepiej całą noc do lodówki, lub na kilka godzin do zamrażalnika.

Smacznego!

Pancakes!!

😊

Czasem najdzie nas taka niecna ochota na spsocenie śniadania! Tak na słodko, obrzydliwie słodko i koniecznie w dużych ilościach! Takie nie małe-co-nie-co, ale takie mniammniuśne 😆

Tak, czasem tak się właśnie zdarza, że robimy typowo amerykańskie pancakes, z syropem klonowym lub z agawy, do tego koniecznie sezam, dla podkreślenia wyjątkowego smaczku. Tak, pyszne są takie śniadania! Nic tylko położyć się na drugi boczek i kolejne 10 minut pod kocykiem 😁

Jak je zrobić? Najlepszy i sprawdzony wielokrotnie przepis pochodzi z jednej z lepszych stron, czyli z Moich Wypieków, a wygląda następująco:

• 2 szklanki mąki pszennej, przesianej
• 2 jajka
• 1,5 szklanki mleka lub maślanki (polecam tę drugą opcję)
• 75 g roztopionego masła
• 3 łyżeczki proszku do pieczenia lub 1 łyżeczka proszku i 2 łyżeczki sody oczyszczonej
• 3 czubate łyżki cukru
• szczypta soli

Mąkę przesiać z proszkiem do pieczenia, cukrem i solą. Jajka roztrzepać, połączyć z mlekiem i masłem. Do mokrych składników wsypać mąkę przesianą wymieszaną z resztą składników, wymieszać rózgą kuchenną do połączenia.

Smażyć na suchej nieprzywierającej patelni, z obu stron, na lekko złoty kolor.

A teraz? Hulaj dusza, piekła nie ma! Syrop, miód, dżem, świeże owoce....wszystko, na co tylko najdzie Was chęć 😉

Smacznego!

Pierogi wysokobiałkowe z soczewicą

Zimno, ciemno...szaro, buro i ponuro! No nic się nie chce! NIC!

Więc owszem, w kuchni gotowanie było niezmiennie i odkrywające i szybkie, i proste i łatwe i przyjemne ;) Ale żeby wrzucić post, to już chęci i sił brakowało.
Zatem nadrabiamy :D

Na początek - wyzwanie! Dla mnie oczywiście ;-)

Pierogi.

Temat rzeka! Kto próbował, robić oczywiście, ten wie. Nie taka prosta sprawa. Podstawowa zasada - nabierz wprawy! Ha, ale jak to zrobić, gdy człowiekowi nie wychodzi....?!?!? Nie ma innego wyjścia, jak tylko próbować. Dodatkowo, z racji posiadania babci i babcinych pierogów z dostawą do domu, nie zawsze starcza czasu, sił i chęci do tego, by się za pierogi zabrać. Na szczęście czasem potrzeba ciepłego, smacznego posiłku pomaga. Jeśli dołożymy do tego bardzo ciekawy przepis, chęci przybywa.

Tak właśnie było z tymi pierogami. Wysokobiałkowe. Z soczewicą. Mniam! Ślinka cieknie na samą myśl :-) Pierwsze moje podejście, to był farsz, który okazał się strzałem w dziesiątkę - doskonały pod względem konsystencji i walorów smakowych. Idealny do krokietów, pasztecików i innych miejsc do nafaszerowania. U nas jak zwykle krokiety ;-)

Podejście drugie - pierogi. Podejście zakończone sukcesem. Ja zjadłam z przyjemnością, dzieci, jak zwykle, gdy mama próbuje coś nowego, z mniejszym entuzjazmem,ale ze smakiem na pewno ;-)

Czas na przepis:

Farsz:
300g soczewicy
300g kapusty
20g grzybów suszonych
2 cebule
1 łyżka masła
2 płaskie łyżeczki majeranku
sól i pieprz do smaku

W oryginale polecają soczewicę, kapustę i grzyby gotować do miękkości, jednak ja proponuję podsmażyć na głębokiej patelni (typu wok) pokrojoną drobno cebulkę "na wodzie" z odrobiną soli, następnie dodać pokrojoną kapustę, lekko osolić i podlać wodą, i dusić pod przykryciem. W ten sposób warzywa stracą mniej wartości odżywczych, a na pewno zachowają więcej smaku.
Grzyby jednak trzeba ugotować osobno, choć wodę z gotowania polecam zamrozić np. w pojemniku na lód - takie gotowe kostki z wywarem grzybowym są doskonałym dodatkiem do sosów czy zup.
Soczewicę polecam gotować krótko (maksymalnie do 8 minut), za to w dużej ilości wody.
Miękką kapustę z cebulką i ugotowanymi grzybami, a także odcedzoną soczewicę należy zmielić w maszynce do mielenia przy użyciu drobnych "oczek".
Do masy trzeba dodać masło i przyprawić do smaku.

Ciasto: 
1 kg mąki pszennej
ok. 2,5 szklanki ciepłej wody
płaska łyżeczka soli

Mąkę przesiać na stół, wymieszać z solą. Zrobić zagłębienie i stopniowo wlewać wodę, aż do uzyskania elastycznej, "plastelinowej" konsystencji. Ciasto warto podzielić na mniejsze porcje, aby każdą z nich cienko rozwałkować i wykrawać kółka.

A dalej to już wiadomo - na kółeczko łyżeczka farszu i "świstak siedzi i zawija w te sreberka" ;-)

Pierogi należy gotować w lekko osolonej wodzie, po wypłynięciu odczekać jeszcze ok. 2 minuty.

Gotowe najlepiej smakują z cebulką podsmażoną w piórkach, jak mawia moja mama :-)


Smacznego!

Śpiewająca "bieda" ;-)

Dziś trochę przewrotnie.

A dlaczego? "A bo tak" jakby odpowiedział Czesio, ale powód jest.
Śpiewam. Śpiewam w chórze. A na wyjazd w dłuższą czy krótszą podróż warto zabrać ze sobą coś dobrego. Jakąś przekąskę. Ciastka, ciasto. Możliwości jest wiele. Ja jednak zawsze coś piekę na wyjazd z chórem. Ostatnio wybraliśmy się na konkurs do Torunia. Podróż około 4-ro godzinna. Więc zdecydowanie trzeba było zabrać ze sobą coś do jedzenia.
Lubię się dzielić tym co robię, pewnie stąd też pomysł na blog, niemniej jednak tym co przygotuję do jedzenia, sprawia radość o tyle większą, że istnieje kontakt bezpośredni z odbiorcą ;)

Tak więc na wyjazd popołudniowy przydałoby się ciasto. Trochę nie przygotowana nerwowo zaczęłam przeglądać zeszyt z przepisami i okazało się, że w każdym przepisie znalazłam produkt, którego akurat nie miałam w domu. W końcu mój wzrok padł na przepis, który dostałam od koleżanki. Z bardzo dziwną nazwą. Ciasto bieda. Zawsze dziwiła mnie ta nazwa. Do tego dnia, w którym potrzebowałam przepisu na ciasto ze składników, które akurat mam w domu. A dużo tego nie było. Jednak na pewno w każdym domu znajdzie się mąka, cukier, olej i jajka. I na całe szczęście miałam to i ja ;-) I tak naprawdę jest to podstawa do tego ciasta. Do tego potrzeba już tylko dodatki, najczęściej dodawane są jabłka, one stanowią "bazę". Do tego można wrzucać dodatki według własnego uznania.

Ciasto bieda

3 jajka

1 szklanka cukru (najlepiej brązowego, u mnie niepełna szklanka)

3/4 szklanki oleju

2 szklanki mąki

1 łyżeczka sody rozpuszczona w odrobinie letniej wody

1 łyżka kakao (u mnie karob)

1 łyżeczka cynamonu 

opcjonalnie - 1 łyżeczka kardamonu

750g obranych i pokrojonych w kostkę jabłek

ew. dodatki - u mnie wiśnie z nalewki ;-)

mogą być też ulubione orzechy, pestki dyni, słonecznika, albo co tylko przyjdzie Wam do głowy

Jajka ubić z cukrem, dodać cynamon, kardamon, karob, powoli dosypując mąkę. Gdy całość uzyska jednolitą masę, dodać wówczas sodę rozpuszczoną w wodzie i olej.

Do tak powstałej masy dodajemy jabłka i dodatki.

Całość wstawiamy do nagrzanego na 180 st.C piekarnika w niezbyt dużej blasze (u mnie 20x25 cm) 

i pieczemy około 40 min (sprawdzamy patyczkiem ;))

Na upieczone ciasto wykładamy polewę czekoladową - i tu jest pełna dowolność, każdy ma swój przepis na polewę. Jedni korzystają z gotowców, inni robią masę na bazie margaryny... no każdy ma swoją ulubioną wersję ;)

Ja jednak prawie zawsze przygotowuję polewę na bazie czekolady gorzkiej, rozpuszczonej w wodnej kąpieli z dodatkiem masła (d

zięki temu polewa pięknie się błyszczy :D).

Czasem przy braku czekolady szykuję polewę z wody, kakao i masła z dodatkiem odrobiny cukru lub miodu (proporcje niestety zawsze "na oko"). A na wierzch? Mogą być orzechy, wiórki kokosowe... cokolwiek na co przyjdzie Wam ochota!

Moje zniknęło wręcz.... śpiewająco! :D I ucieszyło wielu, co z klei ucieszyło mnie :D

Smacznego!

P.S.

żeby nie było, że wyjazdy chóralne to wycieczki, przywieźliśmy BRĄZ!!!! 

a tu fotka z naszych wypocin ;-) 

Jesień....

Jesień nieuchronnie i z coraz większym przytupem wkracza w nasze domy i nasze głowy... Katary, choroby, jesienna depresja... Znacie to? My się nie poddajemy. Jak to mówią: "robim, co możem!" :D

  A powstają u mnie nieustannie nowe przetwory, ocet jabłkowy, syropy, a później pyszne nalewki ;-)

 A więc dziś prezentuję Wam jabłuszka drobno tarte pasteryzowane z odrobiną cukru i dużą ilością cynamonu, ocet jabłkowy wg przepisu Katarzyny Gurbackiej oraz syrop z pigwy. I tu jest najprzyjemniejsza rzecz! Syrop, który powstaje z pokrojonych żółtych owoców zasypanych cukrem, całość odstawiona w ciepłe miejsce, doskonały jest do herbaty zamiast cytryny czy do wody, a do tego bogaty jest w witaminę C, więc na tę porę roku jest doskonały. A z odcedzonych owoców powstanie pyszna nalewka! Wystarczy owoce zasypać cukrem, zalać alkoholem (ilość % według upodobań) i odstawić na co najmniej miesiąc w ciemne miejsce. W zeszłym roku proces "zalewania alkoholem" powtórzyłam, tak bardzo żal mi było owoców, więc po kolejnym pół roku, miałam druga porcję pysznej nalewki!

My się zimy nie boimy... a nie, to jeszcze nie jesień, ale nie da się ukryć, że teraz są ostatnie podrygi jesieni i wszystkie pyszności będziemy konsumować zimą!
Ja już nie mogę się doczekać!!!

...a po ciepłym śniadaniu, ciepła zupa :-)

Bardzo lubię zupy. Ciepłe, pożywne, rozgrzewające. Jesień to czas, w którym przede wszystkim stawiam na zupy. Na obiad lub kolację.

Dziś zupa a'la barszcz ukraiński z botwinką :) Lubię udziwnienia, zmiany, dlatego tę zupę przygotowałam inaczej niż zawsze. Pokrojoną włoszczyznę podsmażyłam na klarowanym maśle, a do wywaru nie dodałam mięsa.

 

Dwie marchewki i pietruszkę pokroiłam drobniutko, i wrzuciłam na rozgrzany tłuszcz. Do rumianych warzyw dodałam nieduży pokrojony por. Całość posoliłam i gdy por się zeszklił, wlałam ok 1,5 litra wody. Następnie dodałam pieprz w ziarnach, listek laurowy i ziele angielskie (ilości dowolne zależnie od upodobań - u mnie zawsze dużo, zwłaszcza pieprzu). Następnie obrałam 2 duże ziemniaki i dodałam do wywaru. Gdy całość się zagotowała, dodałam 2 duże łyżki kaszy quinoa (źródło białka). Gdy ziemniaki były już miękkie (po ok. 15-20 minutach) dodałam 2 słoiczki przygotowanej na wiosnę botwinki, która zalana była wodą z solą i odrobiną kwasku cytrynowego, dlatego przy doprawianiu dodałam odrobinę cukru, by zupa nie była zbyt kwaśna. Teraz, jak na barszczyk ukraiński przystało, dodałam ugotowanej wcześniej fasoli "Jaś" - około 1 szklanka.
Całość dosmaczyłam zieloną pietruszką i koperkiem. No i najważniejsza rzecz o tej porze roku - czosnek. 1 symboliczny ząbek dodany na końcu dla smaku, aromatu i "zdrowotności" ;-) A dla chętnych śmietanka lub jogurt.

 

Skusicie się?

 

 

Smacznego!

Jesień... I co tu zrobić na śniadanie?!?!

Przyszedł zimny, mokry i wietrzny  październik...brrr! Wszędzie szaro, buro i ponuro... I co tu zrobić? Niestety, nie mamy na to wpływu. Czas nieustannie przypomina nam o przemijaniu ;)

Jedyne na co mamy wpływ, to...dobre śniadanie :D
Gdy po przetarciu zasypanych jeszcze oczu, dochodzi do naszej świadomości świszczący szelest wiatru za oknem oraz dudnienie kropel deszczu w okna i parapety, nie pozostaje nic innego jak rozpoczęcie dnia od energetyzującej kawy, np. wg kuchni pięciu smaków (gotowana w rondelku z cynamonem, kardamonem i kropelką cytryny - podobno kolejność ma znaczenie, jednak ja tej sztuki nie pojęłam :D), a po tak dobrej kawie na pewno przyda się nam pożywne śniadanie.

Bardzo lubię podglądać KUKBUK zawsze głodni, i ostatnio wpadła mi w oko propozycja na śniadanie. Stwierdziłam "tak, to jest to!". Mowa o tostach francuskich, które nota bene goszczą u mnie dość często, ale tym razem podane były z karmelizowanym jabłkiem i UWAGA!! pieczonym na chrupko boczkiem!!! Tak. Wiem. Ślinka cieknie na samą myśl ;) Zabierając się za przygotowanie śniadania, stwierdziłam, że nie mam ani czasu, ani tym bardziej chęci na kombinowanie z karmelizowaniem jabłka, więc pozostałam przy wersji basic i przygotowałam same tosty z boczkiem. Plastrów boczku zalecanych w przepisie też nie miałam. Za to w lodówce na swoją kolej czekały paski boczku, gotowe do kupienia w sklepie ;)

Zatem kilka kromek obeschniętego chleba razowego (nie, nie zalecanej chałki czy białej bułki ;) ) i boczek w towarzystwie jaj i chrzanu gotowe były do śniadania :D

2-3 rozkłócone jajka
odrobina mleka (ok. 1/5 szklanki)
sól do smaku

Boczek grzecznie grzał się na patelni na wolnym ogniu, podczas gdy chlebek moczył się w jajkach z mlekiem. Ta część wymaga czasu, żeby pieczywo dobrze wchłonęło miksturę, dlatego często zdarza się, że przygotowuję tę kompozycję wieczorem i wstawiam na noc do lodówki, wówczas rano zmarnowana i głodna nie muszę czekać, aż produkty będą gotowe na patelnię.


Tę z kolei rozgrzewam delikatnie z klarowanym masłem i na dość dobrze nagrzany tłuszcz delikatnie przekładam tosty. Zazwyczaj wykorzystuję większą łopatkę tak, by mokre pieczywo nie pokruszyło się w drodze na patelnię :)


Przemieszany kilka razy boczek oraz gotowe tosty, obsmażone z obu stron na złoto, wykładam na talerz. Z uwagi na fakt, że pogoda sprzyja przeziębieniem, dziś towarzyszył im chrzan.

Takie śniadanie jest pożywne, ciepłe, a jeszcze bardziej rozgrzewające!

Smacznego :)

Pesto.... niezielone?!?!

Czasem matka natura daje nam dary niekoniecznie w kolorach wprost oczekiwanych ;-)
Tym razem pod nóż poszła bazylia.... fioletowa!

No i jedyne co przyszło mi do głowy, to pesto! Oczywiście według przepisu stąd :-)

Zatem fioletowa bazylia trafiła do blendera w towarzystwie zielonej koleżanki, jak również wspomnianego w ww. przepisie odrobiny jarmużu.

  

Tyle kolorów, że znów ślinka cieknie i żal w sercu, że na cuda w takich kolorach trzeba czekać kolejny rok.....

Smacznego!

Leczo idealne

Jesień, nawet ta późna, to czas, gdy nie jest zbyt późno na przetwory. Jednym z moich ulubionych czy nawet obowiązkowych od kilku lat, jest leczo. 

To skarb zamknięty w słoiku, który wielokrotnie ratował, gdy nie było czasu, pomysłu czy możliwości przygotowania smacznego i ciepłego obiadu.

Z dodatkiem kiełbasy, kotletów mielonych, smażonej piersi z kurczaka, z kaszą, ziemniakami pieczonymi... mniam! Kombinacji i możliwości jest wiele - do wyboru, do koloru! :D

Dopóki nie dostałam IDEALNEGO przepisu, nie podchodziłam do tej potrawy na krok. Unikałam jak ognia. Żeby nie wyszła ciapka, mamałyga czy jak jeszcze można nazwać tę nieudaną, rozgotowaną wersję tej potrawy.

A idealne leczo jest jędrne i warzywa są chrupkie! Tak, warzywa są chrupkie. Każde gotowane w odpowiedniej dla siebie ilości czasu. Dodawane do garnka we właściwej kolejności. Ot, i cały sekret :) Nie znałam tej tajemnicy. Ale teraz wiem. I nie waham się korzystać z tej wiedzy!

IDEALNE LECZO

Najważniejsze dla mnie pytanie, na które nie znam odpowiedzi, to "jakie proporcje?"!!! 

No cóż, leczo zawsze robię z tego co urosło w ogródku rodzinnym, no, nie do końca z dokładnie wszystkiego, co tam jest, niemniej jednak wyznacznik najważniejszy rośnie właśnie tam. 

Cukinia. 

Zależnie od jej wielkości dobieram pozostałe składniki.

 cebula + czosnek

pomidory

pieczarki

papryka czerwona (w tym roku kolorowa)

ew. fasolka szparagowa

ogórek świeży - w tym roku debiut! 

kabaczek

cukinia

Powyższe składniki to wersja, jaka w tym roku znalazła się w garze, jednak, te najważniejsze zostały pogrubione ;-) Jeśli cukinia jest wieeelkaaa, pozostałych składników potrzeba będzie, równie dużo. Wówczas zdecydowanie należy zainwestować w duży garnek. Inaczej "umarł w butach" ;-) Żal nie skończyć tego leczo "w całości". W tym roku, po raz kolejny, naiwnie zaczęłam gotowanie w malym garnku, a skończyłam, jak co roku, w moim GARZE... Choć nie był on pełny po brzegi, jak bywało to kiedyś! Zatem jeśli cukinia jest spora, moja miała ok. 2 kg, tyle kupiłam pomidorów i papryki, pieczarek było ok. 1,5 kg, ogórków i fasolki, które w tym roku debiutowały w tym zestawie, było dosłownie odrobinę... Garstka fasolki i ze 4 przerośnięte ogórki ;) znaczy się pokaźnych rozmiarów! :D A jeśli chodzi o cebule, to było ich 5 - 3 czerwone i 2 białe. No i cała głowka czosnku :)

Druga najważniejsza rzecz to wielkość. Wiadomo, każdy ma swoją ulubioną miarkę w oku do krojenia warzyw do różnych potraw, ja tam lubię drobnicę.... :D ale tutejsze zalecenie to wielkość ok. 1,5-2 cm. Taka mniej więcej kostka ;-)

Zgodnie z zaleceniem, zaczynam od cebuli, którą smaży się na maśle klarowanym i dodatkowo lekko ją solę, szybciej mięknie i puszcza "wodę", a to powoduje, że przyjemnie się poddusza. Od momentu skończenia krojenia jednego warzywa, zabieram się za kolejne. Smażę/duszę poprzedni zestaw tak długo, jak długo zajmuje mi przygotowanie kolejnego. Więc cebula smaży się tyle czasu, ile zajmuje mi przygotowanie ząbków czosnku z całej sporej główki.

Następne w kolejności są pomidory. Jednak z tymi problem jest taki, że należy je wcześniej sparzyć. Więc obieranie zajmuje trochę więcej czasu niż samo ich pokrojenie. Dlatego w tym przypadku dobrze jest obrać pomidory wcześniej. Tym razem nie miałam takiej możliwości, więc po prostu wyłączyłam gaz i włączyłam go dopiero, gdy pomidory były gotowe do krojenia. Wszystko wrzucamy do garnka, i pozwalamy, by pomidory dusiły się tak długo, aż rozgotują się i stworzą nam sos :) Następne w kolejności są pieczarki, którym ja nigdy nie obieram, ale za to dokładnie myję. Uwaga! Wybieram tylko te, których kapelusze są dokładnie połączone z nóżką, to gwarancja świeżości. Następnie przygotowuję paprykę. W tym roku wybrałam kilka kolorów, zawsze była czerwona, ale coś mnie na rynku natchnęło i wybrałam 3 czerwone, 2 żółte i 2 zielone. A co! Jak szaleć, to szaleć! ;-) Dodałam paprykę do gotujących się pomidorów i pieczarek. Następnie pokroiłam drobno fasolkę szparagową. Nie było jej dużo, ale nadała fajny akcent w całości! Kolejne były ogórki, które podobnie jak fasolka, pierwszy raz wylądowały w garnku. Długo się wahałam czy jest to dobry pomysł, ale zaryzykowałam i ostatecznie ogórek nie zdominował całości. I już blisko, blisko końca, przychodzi czas na kabaczka lub patisona. A na końcu - królowa cukinia. Gdy wreszcie dobrniemy do końca, oczom naszym ukazuje się wielki gar pełen rozmaitości!

  

Jedyne zadanie, jakie stoi przed nami, to doprawić i zamknąć w słoikach ;)

Jeśli chodzi o doprawianie, to tu pozostaje zupełna dowolność, jak przy wyborze warzyw - nie mówię o bazie :D

W tym roku poza solą, pieprzem, tymiankiem, oregano i bazylią, dodałam dość sporo chili... no i okazało się, że o "mały ciut" za dużo! Jedynym ratunkiem jest nie doprawianie kaszy, tak by smak odrobinę choć złagodniał ;-) 

Leczo zamknięte w słoikach (gorące wkładamy do słoików i odwracamy do góry dniem) stanowi cudny podarunek, który możemy pozostawić sobie w ciemnej piwniczce!

Zatem na te zimne, mokre, szare popołudnia.... smacznego! ;-)

Placki z cukini

Cukinia w tym roku w babcinym ogródku obrodzila, zatem pochłaniamy ją w wielu postaciach. Najczęściej jednak króluje u nas w postaci placków, które smakują zarówno na ciepło, jak i na drugi dzień na zimno. Doskonale dlatego sprawdzają się jako drugie śniadanie czy przekąska.

Placki w wersji oryginalnej były z marchewką, jednak nam ten skład nie przypadł do gustu, dlatego pozostała sama cukinia, ale za to z większą niż w wersji oryginalnej ilością czosnku.


Skladniki (na wersję podstawową):
1 cukinia (wielkością taka, jak najczęściej można dostać w sklepie)
2 jajka
2-3 ząbki czosnku
1 mała łyżeczka soli
mąka do uzyskania odpowiedniej konsystencji (u nas najczęściej mniejsza część pszennej i pozostała część razowej żytniej lub pszennej, zależnie od tego, co mamy w domu)

 


Cukinię myję i ścieram na tarce na dużych oczkach, solę i dodaję jajka. Całość mieszam.

Ponieważ cukinia puszcza wodę pod wpływem soli, dosypuje mąkę do uzyskania konsystencji gęstej śmietany. Smażę na nagrzanej patelni ceramicznej nasmarowanej olejem np.z pestek winogron.

W trakcie przygotowywania placków, ciasto zmienia konsystencję, dlatego dosypuje mąkę. Proces ten jest mniej widoczny, gdy użyjemy mąki razowej, która "wciąga" większą ilość wody. Dodatkowo polecam smażyć placki na mniejszym ogniu, ale za to ciut dłużej, aby dobrze "wyschły".

Napisalam, że jest to wersja podstawowa, gdyż jeśli cukinia jest większa, zwiększamy ilość jajek, soli i czosnku, no i mąki oczywisvke. Wszystko zależy też od tego czy placki będą dla dorosłych czy dla dzieci, które mogą nie akceptować zbyt ostrego smaku.

Placki zajadamy najczęściej ze śmietaną lub jogurtem naturalnym :)

Smacznego!